De kerkdeuren zwaaien open, de zon schijnt binnen in gebouwen die maandenlang dicht bleven. Vrolijke gezichten, een gevoel van euforie omdat we ein-de-lijk weer samen mogen komen en zingen en bidden en praten!
Maar geldt dat ook voor de kinderwerkers? Staat je team te springen om er een leuke tijd van te maken met de kinderen? Of blijven ze liever nog even aan de rand staan wachten tot het water wat warmer is? Grotsyndroom noemen ze het in de krant. Nog even afwachten tot je er zeker van bent dat de kust veilig is.
Op zich helemaal geen probleem natuurlijk, maar onze kinderen hebben er geen last van. Zij staan al lang aan de rand te wachten op het startschot. Klaar voor de start, zin om te leren, harten die openstaan voor God. Wachtend op leiders die samen met hen het koude water willen inspringen.
Wij willen je een opstapje aanreiken om toch dat koude water in te stappen! Met inspiratie, muziek, spelletjes, bemoedigingen. We staan achter jou, en al dat goede werk dat je doet!
