Blogseries 2: Philippe

Hey! Mijn naam is Philippe, ik ben 25 jaar (ik weet het, stokoud) en studeer Lichamelijke Opvoeding in Gent.

Hoe ervaarde ik naar de kerk gaan in mijn tienertijd?

Al van kleins af aan ga ik naar een evangelische kerk. De gepasseerde jaren zijn zeker niet altijd even vlot verlopen. Als je klein bent, heb je geen keuze en ga je gewoon mee met de ouders naar de kerk. Eenmaal je ouder wordt, kan je zelf die keuze beginnen maken. Dat was toch het geval bij mij. Ik merkte dat ik al eens nee kon zeggen tegen naar de kerk gaan. Gelukkig hadden we thuis wel de regel dat als je zaterdag kon uitgaan, je zondag ook naar de kerk kon gaan. Als deze regel er niet was, had ik waarschijnlijk heel vaak de kerk geskipt.

Wat helpt mij om naar de kerk te blijven gaan?

Wat mij heeft geholpen om altijd de keuze te blijven maken voor de kerk, is vrienden en verantwoordelijkheid. Onze kerk was vroeger echt bijna volledig grijs. De gemiddelde leeftijd was namelijk in de 60. Samen met 4 anderen vormden wij de ENIGE jeugd. Er was geen zondagschool, want hiervoor heb je kinderen nodig. Daarnaast waren er bijna geen jongvolwassenen, alleen 5 jongeren. Als ik geen geluk had, zat ik alleen in de kerk. Op die momenten was het soms echt heel moeilijk om naar de kerk te gaan. Na de dienst was het dan gewoon achteraan zitten op de gsm en hopen dat niemand mij kwam aanspreken.

Op die momenten heeft mijn verantwoordelijkheid als drummer ervoor gezorgd dat ik naar de kerk bleef gaan. Als ik namelijk niet drumde was er niet echt een vervanger. Ik ben misschien niet objectief, maar een dienst zonder drum is toch niet echt hetzelfde!

Hierbij wil ik ook even een shout-out geven naar mijn zus. Zij heeft samen met haar gezin de keuze gemaakt voor onze kerk en dat heeft mij ook enorm geholpen.

Wat ik jullie wil meegeven:

Wat ik vooral aan jullie wil meegeven, is dat het oké is om je even niet goed te voelen in je kerk of je liever eens wilt uitslapen. Ik wil je dan aanmoedigen om iets te zoeken dat jou kan motiveren om wel te blijven gaan. Bij mij is dat drummen, maar dat kan ook iets volledig anders zijn! Misschien werk je graag met kinderen of ben je goed met de beamer. Wat dan ook, iedereen heeft een plaatsje in het huis van God. Zoek die van jou. Het lijkt soms een offer om vroeg op te staan maar weet dat Jezus het grootste offer voor ons heeft gemaakt.

Het wordt beter!

Nu een aantal jaren later is onze kerk helemaal opengebloeid. Als de kinderen naar de zondagsschool worden geroepen, voelt dat als de uittocht van de Israëlieten. Onze muziekband is verdriedubbeld en we hebben ook jongeren in overschot. Ik kijk terug op een moeilijke periode, maar wel een periode waarin ik ben blijven standhouden en heb kunnen meewerken aan Gods koninkrijk.