“Het gras is altijd groener aan de overkant”, zo voelt het soms wel wanneer ik eens op bezoek ga bij een andere kerk. Zij hebben een muziekband?! De preek is hier maar 20 minuten?! Wacht… kinderliederen zingen voor de kinderen?!
Hoi! Ik ben Jaela, sociaal-cultureel werker van opleiding en vooral een enthousiaste EJV/SportQuest kampganger!
Hoe zag mijn kerkleven er als tiener uit?
Van jongs af aan kom ik op zondag met een groep (on)bekende mensen in een stenen gebouw samen, we zingen liederen en iemand vertelt een preek. Iets wat ik nu kerk noem. Als tiener vond ik het soms moeilijk om altijd maar weer te moeten gaan. Er was weinig (muzikale) sfeer en concentratie tijdens een preek… Waar haal je dat?
Van mijn dertiende tot zestiende zat ik in een hechte tienergroep van ongeveer tien puberende tieners. Hoewel de groep bijna verdubbeld is door hun geliefden (en kinderen ;)), zijn we nog steeds close met elkaar. Een rijke zegen!
Toen ik zeventien jaar werd, ben ik gestopt bij de tieners. De reden daarvoor was vooral omdat de bovenstaande vrienden oud… euh 18+ werden en er jonge tieners bij kwamen. Helaas was er geen opvolging voor een 18+ groep en sloot ik me aan bij een jeugdgroep in een andere kerk (wat ik spannend vond!). Nu zeven jaar later heb ik er vrienden gemaakt die me enorm na aan het hart liggen, opnieuw een rijke zegen.
Wat mis(te) ik?
Wat ik mis(te) in mijn kerk, is het contact met de andere generaties. Er was de typische small talk, maar daar bleef het bij. Ik had niet het gevoel dat ik bij hen terecht kon met mijn vragen, zeker als puberende tiener. Ik mis(te) een vertrouwenspersoon, een mentor. Maar ik moet ook eerlijk zeggen dat ik zelf ook niet naar de oudere generatie toeging. Hoewel ik het soms probeerde – en ja, ik probeerde écht, want ik was best verlegen – lukte het me nog niet. Kan je me ervoor veroordelen? Ja en nee. Ik kon toen niet verwoorden wat ik miste, maar een paar jaar later kan ik het wel onder woorden brengen.
Wat ik jullie wil meegeven:
Als kerk hebben we ook moeilijkheden meegemaakt. We hebben onderweg veel mensen verloren maar ook enkele mogen verwelkomen. Met het groeien in leeftijd zie ik dit ook anders. Er is nu meer (muzikale) sfeer, omdat daar op wordt ingezet. Ik apprecieer de preken, omdat de leer nu past bij mijn leeftijd. En de oudere generatie? Ik zie hen niet als een “oudere generatie” maar als een stukje familie waarin ik wil investeren. Dat is een knop die ik omdraaide, toen ik merkte dat andere kerken niet per se groener gras hadden. Daardoor wil ik juist helpen mijn kerk groen te houden. Dit kan jij ook doen! Jouw leeftijd, jouw ervaring, wie jij bent… is nodig in de kerk. Wie weet verlaag jij wel de drempel, zodat ouderen ook met jeugd kunnen praten?
En trouwens… “mijn kerk”? Wat of wie is dat zelfs? Als je “de kerk” omschrijft als een groep mensen die samenkomt om God lief te hebben, dan heb ik niet maar één kerk. Want dan bestaat mijn kerk uit Gods liefde delen met jongeren op kampen, met SportQuest buiten samen gaan voetballen met niet-gelovigen, een weekendje weg gaan met de 18+ jeugdgroep om elkaar te versterken… en ook op zondag samenkomen met (on)bekende mensen.
Volgende blog online: 26 november
Disclaimer
EJV wil op ejv.be christelijke jongeren een stem geven over (actuele) thema’s. Elke jongere schrijft in eigen naam, en zijn dus zelf verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst. Wil je graag zelf een blog publiceren? Contacteer dan Loorke Kalkhuis via loorke.kalkhuis@ejv.be!
