Blogseries: You lost me

Inmiddels ben ik twintig. Soms ren ik nog steeds weg van de kerk, ren ik door het moeras van gedachten rechtdoor, tussen de bomen van ongeloof, naast kloven van ontgoocheld, in rivieren van verdriet en langs beken van onvrede heen.  Ik ben twintig en ik ben het rennen van de kerk nog steeds niet verleerd, we spelen soms nog steeds verstoppertje.

Bovenstaand tekstje is een fragmentje uit een gedicht dat Leonie Moreels bracht op de Kinder- en Jongerenwerkersdag 2024. Leonie stelde zich kwetsbaar op en deelde haar eigen ervaringen en uitdagingen in dit prachtige gedicht. Het liet niet veel mensen onberoerd. Maar waarom deed ze dat?

Onderzoek naar de kerkverlating

Het EJV is al een tijdje bezig met een onderzoek rond de kerkverlating van jongeren en jongvolwassenen. De kerk zou een plaats moeten zijn waar je jezelf kan zijn, maar je jezelf kan ontplooien en de gaven die God je heeft gegeven, kunt inzetten. Jammer genoeg zien we vaak het omgekeerde. De kerk is geen plek meer voor jongeren waar ze thuiskomen. Herken jij dit?

We hebben ons de afgelopen jaren al veel verdiept in verschillende onderzoeken die de kerkverlating van dichterbij hebben onderzocht, want geloof ons: dit vindt niet alleen in Vlaanderen plaats! Een onderzoek, waar we een groot deel van ons eigen onderzoek op hebben gebaseerd, is ‘You lost me’ door de Barna Group, een onderzoeksbureau in Amerika. Zij kwamen, na vele bevragingen van verschillende jongeren, achter een aantal mogelijke oorzaken, waarom de kerk niet meer interessant kan zijn voor jongeren. Maar wat nog interessanter is: uit die bevragingen konden ze een aantal verlangens herkennen en opsommen die jongeren zouden hebben, en die ze vaak missen in de kerk. Er is dus hoop!

Blogseries: You lost me

In het kader van het onderzoek lanceren we de komende maanden een blogseries waar een aantal jongeren aan het woord komen die hun ervaringen in en met de kerk delen. Misschien herken jij jezelf wel in een van de verhalen? Laat van je horen!

Een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, tien. ‘Wie niet weg is, is gezien’. Ik kijk om de hoek en er staat een man, met een gat in zijn handpalmen. Ik denk ‘Leonie, Leonie, doe je handen omhoog of hij schiet. Ik ben twintig en ik ben bang als een kind. De man kijkt me aan en schiet niet. Jezus kijkt me aan en schiet niet, strekt Zijn hand naar me uit, en zegt: Een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, tien. Zelfs al ben jij weg, ik heb je gezien. Zelfs al jij ben jij weg, ik heb jou gezien.