Ik ben als christen opgevoed, ga iedere zondag naar de kerk en doe mee aan tieneractiviteiten. Maar toch heb ik dat lege gevoel: het gevoel dat er iets mist.
Ik voel me best eenzaam, heb niet veel christelijke vrienden en heb dus niet de community om als christen door het leven te gaan. Op school ken ik geen christelijke mensen en om dan in mijn klas uit te leggen dat ik een christen ben is niet echt eenvoudig. Dat doe ik dus ook niet. Ik heb wel een paar goede vrienden waar ik dat aan kan vertellen, en die weten dat wel, maar wat dat eigenlijk betekent is niet echt geweten.
Dit was de situatie waar ik in zat als jongen op de middelbare school. Best alleen en gek.
Moet het zo zijn?
Is het de bedoeling dat je als Christen in een wereld leeft waarin zonde normaal is?
Is het de bedoeling dat we ons zo alleen voelen? Zo eenzaam?
En is dat dan echt zo gek, om Christen te zijn?
Allemaal vragen die door mijn hoofd ruisden. En antwoord zoeken op deze vragen is niet eenvoudig, waar ga je dan naar toe? Je ouders? Ja, maar als tienerjongen in de puberteit zijn je ouders niet echt de personen waar je graag naartoe gaat als je met iets zit. Maar dan naar wie? Want ik ben zo eenzaam…
Samen naar de EJV Jongerendag
Met de jeugdgroep hadden we een activiteit die EJV jongerendag heette. Ik volgde gewoon de groep en ging dus braaf mee. Wat me onmiddellijk opviel was de massa mensen. Zoveel mensen die allemaal God groot maken? Zo gek is het dan misschien toch niet om Christen te zijn!
Toen ik terug thuis kwam van de EJV jongerendag was ik er helemaal van overtuigd dat het toch niet zo gek is om een christen te zijn. Ik probeer als christen een lichtpunt te zijn in mijn omgeving. De persoon waar mensen graag naartoe stappen als er iets is. De persoon die graag eens een activiteit organiseert om iets tof te doen. De persoon die altijd klaarstaat voor anderen.
Gek?!
En ja, dat is best gek. Maar gek is toch ook gewoon maar een naamkaartje dat we plakken op alles wat niet volgens een specifieke groep ‘goed/cool’ is?
Dus is het echt zo gek om christen te zijn? In deze wereld voelt het soms gek om Christen te zijn. Maar als je hard genoeg je best doet om een lichtpunt te zijn, heb ik gemerkt, dat stilletjes aan, mensen het weldegelijk appreciëren. En toch voel je je soms eenzaam.
Dit is voor mij dé reden dat de EJV jongerendag (nog steeds) één van de hoogtepunten is van mijn jaar. Een plaats waar jongeren van over heel België samenkomen. Met hetzelfde doel: God zoeken, God grootmaken, leren over onze schepper. Doordat je dit met zoveel mensen samendoet krijg je een band met die leeftijdsgenoten. Je begint stilaan te beseffen dat je niet alleen in het leven staat. Je bent niet als enige Christen.
En eigenlijk… Wij Christenen zijn toch best cool!
