Deze blog is het vervolg op “Hoe het zal zijn… “
Intussen ben ik terug thuis na twee weken Thessaloniki. We werkten daar in het Refugee Care Center dat nu iedere dag open was, omdat we met zoveel vrijwilligers waren.
In het Refugee Care Center
In het RCC komen mensen om te eten, te drinken en voor sociaal contact. Ze kunnen er bijvoorbeeld kleding uitkiezen of voedselpakketten ophalen.
Onze dag begon telkens om 10.00 en bestond uit het smeren van tientallen broodjes, klaarmaken van koffie en thee, sorteren van kleding en de kidsroom klaarmaken met heel veel tasjes vol groente en fruit.
Om 12.00 ging het centrum open en was iedereen welkom voor wat eten, een spelletje of een goed gesprek.
We organiseerden regelmatig ook groepsactiviteiten zoals koekjes bakken met de moeders, sportmiddag met de mannen en station game met de kids. Ook werden er Engelse lessen gegeven en hielden we een avondpicknick in de buurt.
Zo had iedereen zijn eigen taak.
Mooie ontmoetingen in Thessaloniki
Daarbuiten was er dan ruimte om onze vrije tijd met de mensen zelf in te delen. Zo heb ik relaties met hen opgebouwd en kan ik nu terug kijken op zoveel mooie ontmoetingen! Zelfs ondanks het feit dat weinig mensen Engels spraken en ik niet met iedereen even vlot kon praten, heb ik zoveel liefde mogen geven én ontvangen!
Zo kwam er iedere dag een Afghaanse dame van 70 jaar die geen woord Engels sprak zo blij naar me toe en werd ik door haar heel enthousiast begroet, omhelst en gekust.
Ook waren er zoveel kindjes die iedere dag op me kwamen afgerend en superblij waren om me te zien! Ze wilden spelen van begin tot eind.
De mensen waren heel dankbaar en lieten dit ook duidelijk merken.
De werkelijkheid komt toch hard aan
Maar naast alle mooie momenten, was de werkelijkheid best confronterend. De mensen verkeren daar echt in een uitzichtloze situatie. Ze willen graag werken, maar vinden geen baan. En als ze deze vinden, verdienen ze er heel weinig geld mee.
Ik sprak bijvoorbeeld een jong getrouwd koppel uit Afghanistan dat moest vluchten voor de Taliban. De vrouw was hoogzwanger maar ze geraken niet aan hun geld dat op de bank staat in hun eigen land. En de man vindt nergens een betaalde baan.
Dit soort situaties zorgt bij veel mensen voor heel veel stress en ondanks dat iedereen zo positief mogelijk probeert te blijven, zie je dat de meesten radeloos worden.
Meer bekendheid voor het Refugee Care Center
Het RCC is een hele mooie plek om mensen te ontmoeten maar helaas weten velen niet dat het bestaat. Ik sprak een man die al 30 jaar in Griekenland woont en nu pas voor het eerst in het centrum kwam. Hij voerde daar het eerste echte gesprek in drie jaar tijd!
Ik heb ook mogen merken dat de mensen enorm genieten van iemand die gewoon naar hen luistert. Het betekent zoveel dat ze eens hun verhaal kunnen doen. Ik ben daarom zo dankbaar voor deze plek, die het voor hen makkelijker maakt om contacten te leggen en te ontspannen en kinderen krijgen eens de kans om zorgeloos te spelen.
Ik kijk dan ook terug op twee mooie weken met mooie ontmoetingen, mooie momenten en mooie mensen. Maar ook twee weken waarin ik heb gezien hoe uitzichtloos de situatie is voor vluchtelingen. Ik ben dankbaar dat het RCC zich met hart en ziel inzet voor deze vluchtelingen, maar besef ook dat dit uiteindelijk geen houdbare situatie is voor al deze mensen.
Daarom vraag ik jullie om gebed voor alle vluchtelingen. Gebed voor een positief vooruitzicht en gebed voor vertrouwen op God.
Sara
Herbeleef de avonturen van Sara en de rest van de Inleefreis in Thessaloniki op Instagram: @ejv.inleefreis
