Zwem ik tegen de stroom in?

Hey! Ik ben Cathy, 22 jaar, studeer aan de ETF en kom uit Volendam (in Nederland).

‘Heftig’ is volgens mij het juiste woord om te beschrijven hoe ik het ervaarde om als christen op te groeien in een dorp in Nederland, waar het geloof voor de meeste mensen nauwelijks een rol speelt. Ondanks de diepgewortelde katholieke traditie en de hechte gemeenschap, lijkt het geloof voor velen geen centrale plaats in het dagelijks leven in te nemen. Hoewel de kerk er nog altijd een belangrijke plaats inneemt bij momenten als doop, communie, huwelijk en uitvaart, lijkt het geloof zelf voor veel mensen vooral iets cultureels te zijn geworden.

Als jongere die zich actief met het geloof bezighield, was ik helaas een uitzondering. Aanvankelijk volgde ik daarin de lijn van mijn opvoeding, maar gaandeweg kreeg het geloof meer en meer een persoonlijke betekenis voor mij. Ik voelde me daarin vaak alleen en ervaarde veel onbegrip en weerstand van leeftijdsgenoten. Het voelde alsof ik tegen de stroom in zwom.

Radicaal kiezen voor Jezus brengt gevolgen met zich mee

Rond mijn zestiende ervaarde ik hoe de Heer mij het verlangen en de kracht gaf om radicaal te breken met gewoontes die diep verankerd waren in de cultuur van het dorp. Dat betekende onder andere dat ik afstand nam van mijn vriendengroep – iets wat in daar sporadisch gebeurt. Die keuze bracht een moeilijke en eenzame periode met zich mee. Eerlijk gezegd verwachtte ik dat God op wonderlijke wijze snel christelijke vriendinnen zou brengen, in de veronderstelling dat mijn gehoorzaamheid dat wel zou ‘verdienen’. Toen dat uitbleef, leerde ik de les dat wanneer Hij alles was wat ik had, ik dan alles had wat ik nodig had. Juist het feit dat mijn gebed op dat gebied toen niet werd verhoord, zorgde ervoor dat ik mij alleen in Hem kon wortelen en daar veel tijd in kon investeren. Daar ben ik Hem nog altijd zo ontzettend dankbaar voor, en mag ik met vreugde zeggen dat Hij dat gebed uiteindelijk ver boven verwachting heeft verhoord.

Mijn passie voor evangelisatie

Naarmate ik God in die periode beter leerde kennen, groeide het verlangen om anderen over Hem te vertellen. Dat resulteerde in een passie voor evangelisatie. Na het afronden van mijn toenmalige opleiding besloot ik daarom van studierichting te veranderen door theologie te studeren in Leuven.

Hoewel ik inmiddels vaker de straat op ben gegaan in Leuven om het evangelie te delen, blijft het elke keer nog even spannend. Ik moet telkens opnieuw een flinke drempel over om mensen zomaar aan te spreken, al staan mensen in België vaker open voor een gesprek dan ik had verwacht. Daarnaast betrap ik mezelf er regelmatig op dat ik me afvraag of ik bekwaam genoeg ben om anderen over Jezus te vertellen. Ik mag mezelf er dan aan herinneren dat het niet onze eigen bekwaamheid is die vrucht draagt, maar de kracht van Gods Geest.

We zijn een schakel in iemands reis

Uiteindelijk vindt evangelisatie plaats binnen de bredere Missio Dei, om een theologische term te gebruiken. Dat gaat over Gods missie in de wereld: wij hoeven mensen niet te bekeren; dat is Gods werk. Onze taak is om deel te nemen aan wat Hij al aan het doen is, wetende dat Hij al actief is in de levens van mensen, lang voordat wij hen over Hem vertellen. Het draait niet om prestaties, maar om gehoorzaamheid aan Gods roeping. Soms mogen we het wonder meemaken dat iemand zijn of haar leven aan de Heer geeft, maar vaker zijn we slechts een schakel in iemands reis. Wat telt, is dat we trouw blijven aan de oproep om te getuigen – welke vorm van evangelisatie dat ook aanneemt.